Təqdim edir: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Poetik Qiraətdə bu gün ilk dəfə sizi Oğuzda yaşayıb yaradan istedadlı şair VÜsal Oğuzla görüşdürürük. “Anladıq ki…” şeiri şairin zəmanədən, onun insafsız-mürvətsiz insanlarından şikayətidir, insanların ibtidaidən aliyə inkişafa can atmaları, sonda isə peşiman halda geriyə dönmələri hekayətidir. 

Xoş mütaliələr!

Bu çayın sularında axıb getdi

uşaqlıq xatirələrimiz..

Göz yaşı kimi dumduru sularında

Yuyub "tabuta qoyduq"

Qılıb "cənazə namazını" dəfn etdik

"böyük şəhərlər"də yaşamaq xəyallarımızı...

Günü-günə caladıq

ayı-aya, ili-ilə

Bizə xatirələr qaldı təkcə

Bir də gördük

böyümüşük

İçimizdəki arzuları öldürdükcə...

Gördük ki, bir başqa imiş

Bir yol üzümüzə gülmədi.

Xəyallarımızdakı dünya rastımıza gəlmədi...

İnsanları nağıllardakı divlərdən yırtıcı,

Cırtdandan çoxbilmiş imiş.

Məlikməmmədin qardaşları toya getməli oldu

Bizə rast gələn "qardaşların" yanında..

Gördük ki, Göyçək Fatmalar təndirdə qalmır

Səsləri Dubaydan gəlir.

Ağatlı oğlanların yerini

"Ağköynəkli" yadelli tutub çoxdan.

Hərə öz kefndədir

Acdan xəbəri yoxdur toxun

Daha Təpəgözə çatmır

Yolu yarıda qırılır

Basatın atdığı oxun..

Şəhərlər,

biz yuxumuzda gördüyümüz kimi deyilmiş

Arzuların qəbistanlığıdır..

Vaxtsız, vədəsiz...

Suyumuz süzülə-süzülə qayıtdıq

Atamızın, anamızın dəfn olunuğu yurda

Anladıq!

Anladıq ki, arzularımız qırılmaq üçün bir himə bəndmiş

Anladıq!

Anladıq ki, bizə bu dağlar qalacaq

Bizimki elə bu kənd imiş...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.06.2024)