Poetik Qiraətdə bu dəfə Cəlil Cavanşirdir. Şair “Öküz dərisinə yazacağım şeir” deyə bir tənhalıq şeiri sərgiləyir. Darıxmağın kulminasiyasıdır bu şeir. Oxuyursan, sanki şairin darıxmaq azarı sənə də yoluxur. 

Xoş mütaliələr!

hamıdan qəşəng darıxıb

hamınızdan çox içirəm

dərdlərə meydan oxuyub

ömrün içindən keçirəm

taleyimi varaq-varaq

oxuyuram kitab kimi,

çox məsumam, günahlarım

yazılacaq savab kimi.

mən bir az dəliyəm, dəli

hər şeyə gülə bilirəm,

hər sabah erkən doğulub,

hər axşam ölə bilirəm

hər gecə döyüb qapımı,

sonra da özüm açıram.

təklik qaçır qucağıma,

baş alıb evdən qaçıram.

dolaşıram küçələri,

dolaşıram səfil kimi,

öz başıma daş tökürəm,

göylərdən əbabil kimi.

dərd-səri yavanlıq kimi,

harda gördümsə, qapıram

bir az şeirlə ovunub,

sözlə təsəlli tapıram.

ömürdü də, yaşayıram,

harda qırıla, qırıla!

bir qız da çıxmır bəxtimə,

düşüb eşqinə, vurulam.

hamıdan gözəl sevirəm,

hamıdan tez unuduram

qəfildən ağlamaq tutur,

tez özümü ovuduram.

belə qarışıq adamam,

gül keç, yoluxaram sənə,

çıx get, 

bax, aşiq olaram,

sonra darıxaram yenə.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(30.05.2024)