“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gün sizlərə Elnur İravanlının şeirləri təqdim edilir.
YARAN HƏSRƏTİMİN YARASI BOYDA
Kaş ki loğman olub dərman tapaydım
Sənin dərdlərinin çarəsi boyda.
İllərdi göynəyib qaysaq tutmayan
Yaran həsrətimin yarası boyda.
Dayanmısan heykəl kimi dili lal,
Dişlər muncuq, sinə bəyaz, qaş hilal.
Bilirsənmi, ürəyimə düşüb xal,
Gözəl, gözlərinin qarası boyda.
Sazaq gəldi, şaxta bizi bürüdü,
Yağan qarı saçımıza kürüdü.
Qönçə ikən xəzan olub çürüdü
Eşqimiz payızın urası boyda.
HAQQA ƏYİLƏNDƏ UCALIR İNSAN
Özünə inanıb özün tapanda
Yaradıb qurmaqdan bac alır insan.
Yer üzü bir taxtdı, bəşər də ki şah,
Onu Yaradandan tac alır insan.
Göz niyə yaranıb? – Baxmaqdan ötrü.
Çay niyə qıvrılır? – Axmaqdan ötrü.
Haqqın zirvəsinə çıxmaqdan ötrü
Haqqa əyiləndə ucalır insan.
Dünyanın hikməti çoxdu, dərindi,
Ömür sevincin yox, dərdi-sərindi.
Vaxtın gətirdiyi yuxu şirindi,
Ona aldananda qocalır insan.
ƏVVƏLİM AXIRA GƏLİB ÇATDI Kİ...
Bəxtimin üzünü ağartmaq üçün
Bir adam bir ovuc əhəngi verməz.
Rəssam dostlarımın getsəm üstünə,
Mənim axtardığım o rəngi verməz.
Bir yerdə yurd salıb qurmadım binə,
Öyrəşəm dumana, bağlanam çənə.
Bəxtimi çəkməyə bəxt yazan mənə
Nə fırçanı verməz, nə rəngi verməz.
Əvvəlim axıra gəlib çatdı ki,
Mürgü vuran günlər yatayatdı ki.
Sürdüyüm bu ömür kəhər atdı ki,
Ayağım qoymağa üzəngi verməz.
HARA GEDİRİK
Yaxşı adamları bu dünyamızda
İtirə-itirə hara gedirik?
Yük edib dərdləri boynumuza biz
Götürə-götürə hara gedirik?
Oğulsansa, seç ərəni, seç əri,
Qurd da, quş da köçəridi, köçəri.
Yeyib bir-birini çöldən içəri
Ötürə-ötürə hara gedirik?
Alabaşlar baş aparır ulayıb,
Yol axtarar quyruğunu bulayıb.
Çiçək talasında qanqal sulayıb
Bitirə-bitirə hara gedirik?
Günahımız nədir, düşdük bu günə,
Bir yumaqda dönmüşük min düyünə.
Mərdi dizin-dizin namərd önünə
Gətirə-gətirə hara gedirik?
YAŞAMADIM ÜRƏYİMCƏ
Ümidimi bu ömür, gün
Puç elər, puç elər, gedər.
Qorğa dərdlər ürəyimi
Sac elər, sac elər, gedər.
Yaşamadım ürəyimcə,
Ərimişəm incə-incə.
Kədər gözümü sevincə
Ac elər, ac elər, gedər.
Bu nə qurğu, bu nə kələk,
Yarı iblis, yarı mələk.
Bir dərdimi zalım fələk
Üç elər, üç elər, gedər.
Ümidlər dönüb qılınca,
Kəsər səbrimi alınca.
Gələn gedənin dalınca
Köç elər, köç elər, gedər.
QƏM BİLƏNİ SEVİNC BİLMƏZ
Qismətimə püşk atanda
Gəlib müdam zülm düşür.
Ahım alovlanan yerdən
Tüstüm çıxır, külüm düşür.
Get dünyanı çıraqla gəz,
Qəm biləni sevinc bilməz.
Əllərimi cibim sevməz,
Əllərimdən pulum düşür.
Səbir böyükmüş dözümdən,
Yaşamaq düşüb gözümdən.
Hər gün özümün özümdən
Neçə dəfə yolum düşür.
DƏRD HAMINI BİR-BİR YENİR
Yar gəzənin qismətinə
Özgəsinin yarı çıxır.
Var gəzənin varlığından
Namus itir, arı çıxır.
Hər əsəbə dözmür sinir,
Dərd hamını bir-bir yenir.
Gələnlər aşağı enir,
Gedənlər yuxarı çıxır.
Hərə bir biçimdə, donda,
Kim o yanda, kim bu yanda.
Yaşadığım ömrün sonda
Nə qədər çıxarı çıxır.
SƏN DÜNYANI BİZDƏN OXU
Ürəyin aynası gözdür,
Ürəkləri gözdən oxu.
Dərinləri dərində gəz,
Dayazları üzdən oxu.
Çağlar özgə çağlar olub,
“Var”lar olub, “yox”lar olub.
Dağlar niyə dağlar olub?
Get yamacdan, düzdən oxu.
Qorun kölə, müti hissdən,
Qaç dumandan, gizlən sisdən.
Ayırıb yaxşını pisdən,
Bacar, sözü sözdən oxu.
Bu nə rəngdir, nə boyadır,
Günəş gündüzə ziyadır.
Hər bir insan bir dünyadır,
Sən dünyanı bizdən oxu.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(23.05.2024)
