Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

SUAL

Dünyaya açılmış qoşalülədi,

gözləri... gözləri süzgün şairin.

Qayğılar yığılıb qayığnan gəlir,

üzür o baş-bu baş üzgün şairi.

Qəflətən gün batır, bir tufan qopur,

əyrilik dünyanın canına hopur:

Yüzillik ağaclar kökündən qopur,

yenə əyə bilmir düzgün şairi. 

(Ruslan Dost Əli)

Əziz Ruslan bəy, şairlərə kədərmi, yoxsa sevincmi tez təsir edir? Şairin həssas ruhunda sevincmi, yoxsa kədərmi dərin iz buraxır?

 CAVAB

Kədər poetik nəsnədi. Həm də qalıcıdı. Sizdən sonuncu dəfə nə vaxt sevindiyinizi, xoşbəxt olduğunuzu soruşsam, yəqin ki, xatırlamayacaqsınız. Ancaq sonuncu dəfə nə vaxt və nə üçün kədərləndiyiniz mütləq ki, xatirinizdədir.

Siz də bütün sualları verəcəksiniz, əsas sualdan başqa. Çünki hər şey bir çərçivədədir. İnsan taleyi kimi siz də, biz də - hamımız bu çərçivələrdəyik. Lap kədərin özü kimi. Biz bu çərçivəyə də, kədərə də öyrənmişik. Axtardığımız, gördüyümüz hər şeydə bir sevinc olmaya bilər, ancaq bir kədər mütləq ki var.

Həmişə belə olur. Əsl sənət faciədən doğur. Bir də, yalnız öz kədərini hiss edən adam böyük mənada şair, yazıçı, ümumiyyətlə, yaradıcı ola bilməz.

Bu mənada, kədər həm də sevindirir...

Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.04.2024)