“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində bu gün Şeir vaxtıdır, sizlərə Fərqanə Yusifqızının şeirləri təqdim ediləcək.
Eh…
Yenə də gəlmisiz,
boylanırsız içəri,
ay ömrümün ən acı,
şirin xatirələri.
Heç olmasa bu gecə
məndən bir az gen gəzin.
Heç olmasa bir yerdə
sakitcənə gizlənin.
Ağrı çöküb sinəmə,
nəfəs kimi yaxınsız.
Dağılmısız ömrümə,
bir az yorğun...
baxımsız...
Kirpiklərim qovuşur,
məni gecəyə qatın.
Yuxum var...
bir azacıq,
izn verin, qoy yatım...
YOXSAN
İçimdə külək əsir,
Amma ki, sərini yox.
Hər tərəf toz içində,
Gözüm səni arar hey.
Getdiyin boz yolların
Cığırında itmişəm.
Hər gələn qaraltıya
Əllərim uzanar hey...
Sel yuyubdu yolları,
Hər tərəfi dağıdıb.
Axıb gələn çay daşı
Dizimi yaralar hey.
Yoxsan, tətilə çıxıb
Xoşbəxt günlərim mənim.
Gizlətsəm də, xeyri yox,
Yanağım saralar hey...
Yatsam da, ruhum oyaq,
Sənsən təkcə ağlımda.
Yuxuma girir hərdən
Getdiyin oralar hey.
Səsin ilişib qalıb
Gedərkən qulağımda,
Ətrin isə özgənin
Yatağına dolar hey...
HARDASAN?..
Oturmuşam sahildə
Yağışlı bir sabahda.
Hamının çətiri var,
Mənlə dənizdən başqa.
Sənsizlik tüğyan edir,
İnan ki, hər qarışda,
Hardasan, söylə, harda?..
İslanmış ürəyimi
Günəş belə qurutmaz.
Sevən sevəni bir gün,
Bir dəqiqə unutmaz.
Dünya-aləm yığışa,
Həsrətimi ovutmaz,
Hardasan, söylə, harda?..
Bizim eşqin sahili,
Ünvanımı dəyişdi?
Yoxsa vüsal gəmimiz
Burulğanamı düşdü?
Bilirəm, bu gedişin
Geri dönməz gedişdi,
Hardasan, söylə, harda?..
İndi bu qərib şəhər,
İçində də mən varam.
Hər yanım paramparça,
Kökdən düşən bir taram.
Xəstə olan könlümə
Baş çəkəcək Yaradan.
Hardasan, söylə, harda?
Hardasan, söylə, harda?..
GECƏ
Gecənin bu vədəsi
Varmı daha bir oyaq?
Gəl gecənin gözündə
Tənhalığa son qoyaq.
Ulduzlu səmalara
Birgə səhayət edək.
Tənha aya baş çəkib,
Sonra da yerə enək.
Sübhə qədər oturaq,
Sənə danışım Ondan.
Başlamayan sevginin
Heç bitməyən sonundan.
Sən də nəfəs almadan
Mənə qulaq asarsan.
Bir sevgi hekayəsin
Yaddaşına yazarsan.
Dan yeri sökülməmiş
Getməyə çalışasan,
Bir vida nəğməsiylə
Gecəyə qarışasan.
***
İstəyirsən, ayrıl‚ get,
heç vecimə deyil ki.
Yalan söylədim‚ sənə
salmamışdım meyil ki.
Yuxum qaçanda gecə
düşməımisən yadıma.
O gözəl şeirlər də
yazılmayıb adına.
Sənsiz alışıb-yanmaq –
havanın istisindən.
Gözlərimin dolması
Ocağın tüstüsündən.
Deyirəm ki, bu qədər
razı olma özündən.
Sanma, xoşbəxt oluram
bircə "salam" sözündən.
Bu sevgi oyununu
başlamadan gəl bitir.
Daha cavab gözləmə,
yazmayacam bir sətir.
Ya da hələ bitməsin,
Canım sıxılır yenə.
Deyəsən, darıxıram‚
Qoy zəng edim bir sənə...
PAYIZ SEVDALIM
Susmuş ürəyimin telləri dindi,
Dünya başdan-başa əlvan geyindi,
Qəlbim bundan belə doğma evindi,
Ay həsrət qoxulum, payız sevdalım.
Bu xəzan ömrümdə açıldı nərgiz,
Mənə doğma oldun, əzizdən əziz,
Nə desəm, bu hissin önündə aciz,
Ay həsrət qoxulum, payız sevdalım.
Bəlkə də, gec qaldıq qəfil gəlişə,
Şirin söhbətlərə, şaqraq gülüşə,
Axı necə gəlim sənlə görüşə,
Ay həsrət qoxulum, payız sevdalım?
Həyatın süprizi çaşdırdı bizi,
Bürüdü içimi sevgi dənizi,
Bilirəm, ömürlük qalacaq izi,
Ay həsrət qoxulum, payız sevdalım.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(28.03.2024)
