“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gün şeir vaxtıdır, sizlərə Xəyalə Sevilin şeirləri təqdim ediləcək.
HƏYAT YAŞAMAQÇÜN DEYİL
Güzgülər üzünə baxıb
Özündən küsmək üçündü.
Xatirələr ayrılığa
Dayanmaq, dözmək üçündü.
Gözünün batmış çuxuru
Kuzədi – süzmək üçündü.
Boynuna dolanan kəndir
Boynunu üzmək üçündü.
Əsmək üçündü küləklər,
Yağışlar kəsmək üçündü.
Həyat yaşamaqçün deyil,
Nə vaxtsa bezmək üçündü.
QƏFİL ÜRƏKTUTMASITƏK...
Necə dəyişmişəm?
Ürəyincəmi?
Bu ruhsuz, duyğusuz
Halım necədi?
İndi, yoxsa öncəmi?..
Qəfil ürəktutmasıtək
Tutmuşam ürəyimi.
Hara qoyum?
Küncəmi?
Təzə-təzə sevinirdim,
Təzə-təzə sevirdim.
Dağıtmısan,
Qoparmısan qönçəmi.
Özünü bir özgəsiylə
Nə vaxt dəyişir insan?
Nə vaxt?
"Böyüyüncəmi?"
ORA – DÖYÜŞ MEYDANI!
Ora – döyüş meydanı!
Qanadlanıb uçurlar
Havadakı mərmilər.
Bütün rənglər qan qırmızı...
Analar qızıl payızı
Yanağına sərdilər...
Yenicə doğulmuş,
Sütül bir güllə
Çiçəklədi sinəsinin başında.
Torpağa can verib öldü
Əsgər haqq savaşında.
Vətən sağ olsun! – dedi,
Oldu, Vətən sağ oldu...
Şəhidlərin can verdiyi torpaqlar
Böyüdü, böyüdü,
QARABAĞ oldu!
SINIQ GÜZGÜ
Axşam qaraldır yolları,
Göy üzündəki gün düşür.
Keçirsən bir sınıq güzgü önünə,
Şəkil çəkdirirsən.
Görürsən ki, şəklin də üzgün düşür.
Sonra əllərini salıb yanına
Dolaşırsan gecələyən küçəni.
Neçəyədək sayım, sonra qayıtsın?
– Ürəyindən gülmək keçir,
Üçəmi?
Qəfil dayanırsan!
Düşür yadına –
O sınıq güzgün düşür...
Mən heç səni unutmuram, İlahi,
Sənin yadına kim düşür?!
SÜBH ÇAĞI
Sübh çağı.
"Əllər yuxarı" əmri verilib insanlara,
Hamı təslim olub göy hüzurunda.
Mən kimə təsliməm bəs?
Nə dindaram, nə dinsizəm.
Kiməm bəs?...
Gözümü döyürəm, Tanrı,
Elə sənin qapın kimi.
Susma.
Bilim ki, evdəsən.
Elə yorulmuşam ki!
Ruh olub gələ bilərəm,
Bircə dəfə "gəl" – desən.
Mən hamıdan üz döndərdim.
Elə...
Elə özümdən də.
Əlim buraxdı yaxamı –
Əllərimdə qan izi.
...Kimə bağışladın Yer kürəsini?
Lap körpəcə uşağamı?
– Oynatdı bizi.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(13.03.2024)
