Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Nə yazım bilmədim. Əslində, çox şey yazardım, amma beynim yorulduğu üçün sözlər bir-birinə qarışıb. Mən susuram, bu şeir danışsın. Bütün qadınlar bir gün deyil, hər gün özəldir.

Pəncərəm önündə sular çağlayır,

Xal düşür gecənin aydınlığına.

Qollarım üstündə bir qız ağlayır,

İnana bilməyir qadınlığına.

Başının örpəyi yana sürüşüb,

İçməyib, məst olub.........

Səbəbi nəydi?

Yerin çəkisizlik qütbünə düşüb,

Bu qütbü nə vaxtsa o keçməliydi.

Özü gözlədiyi bir gün gəlibdi,

İndi soruşmayın, heç bilməyir o.

Qadınlıq qızlığa üstün gəlibdi,

Ağlaya-ağlaya gülümsəyir o.

Açıb gözlərini indi qalxacaq,

Tanımır özünü şirin röyada.

Qızlar nə deyəcək, bilmirəm, ancaq

Mübarək!

Bir qadın artdı dünyada.

Bir kişi qayğısı artdı,

Mübarək!

Bu gecə hər qəlbə nur ələnibdi.

Nəqədər qadın var, o qədər demək

Dünyaya qayğılar səpələnibdi.

Azalır o bəzən,artır o bəzən

Sınanır varlığı, yoxluğu üçün.

Bəlkə mən, sevirəm dünyanı qəlbən,

Qadın təbiətli olduğu üçün.

Bəzən bir eyhamla , ya baxış ilə

Nə qədər istəsən söz demək olur.

Yalnız bir qadının təbəssümüylə

Yüz ağlayan olsa,kiritmək olur.

Köksündə gizlicə sevən ürəyi

Gözündə həmişə məlum olubdu.

Kişilər önündə cəbrlə deyil,

Qadınlar xahişlə məğlub olubdu.

O ən müqəddəsdi, ən mədənidi,

Bəşər nəslimizə o həyat verir.

Qadının sərvəti- öz bədənidi,

Onu da kişiyə mükafat verir.

Qollarım üstündə bir göz yaşını

Bir qərib gülüşü öpürəm hələ.

Özü qız saçını, qadın saçını

Üzümə dağıdır öz əllərilə...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.03.2024)