Rubrikanı aparır: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Əli Kərim. Ötən əsrin sosializm realizmi çərçivəsinə sığmayan, sərbəst şeirin yeni sərhədlərini müəyyənləşdirən bir şair. Azərbaycan poeziyası tarixinə bir şeiri ilə düşüb - “Qayıt” şeiri ilə. Bu sevgi şeiri lap əfsanəyə dönüb. Xüsusən Flora Kərimovanın ifa etdiyi mahnıya çevrildikdən sonra. Amma şairin unudulmaz sevgi şeirləri bir neçədir. O cümlədən də “İki sevgi”

Gözəl qız, sən saf susan,
İki qəlb arzususan.
Mən səni sevirəm
Sususzluğun od vurub köz kimi yandırdığı
dodaq su sevən kimi.
O isə səni sevir
rahatca bardaş qurub,
- Kabab üstdən sərin su pis olmaz - deyən kimi
Gözəl qız, sən işıqsan,
Yurduma yaraşıqsan.
Mənsə səni sevirəm
iynənin ucu boyda
İşığa həsrət qalan göz işıq sevən kimi
O isə səni sevir
Bir şən mağarda, toyda,
İşıqlardan yaranmış yaraşıq sevən kimi.
Danış, ucalsın səsin,
Qısılmasın nəfəsin.
Mən ki səni sevirəm
Bakıdan, Daşkəsəndən
Gələn bir səda kimi,
Səs kimi,
Qüdrət kimi
O isə səni sevir,
Gizli deyil ki səndən,
Bir otaq küncündəki qəmli sükunət kimi.
Bu mən, bu o, bu da sən,
De görək nə deyirsən!
Amma yaxşı fikir ver bu iki məhəbbətə.
Daha heç nə demirəm
Nöqtə, nöqtə və nöqtə.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.02.2024)