Poetik Qiraətdə bu gün sizlərə şair Tahir Talıblının bir şeirini təqdim edirik. Zəmanədən giley poeziyanın həmişə əsas mövzusu olub. Amma bu mövzuda həmişə dərin qatlarda bir didaktika gizlənib. 

Bitili qara daşıydım 

Çox yurddan-yurda daşındım

Qəriblik çəkdim aşındım

Yenə də üzü daş qaldım.

Bu dünya sərxoş dünyadı

İşi tamam boş dünyadı

Gördüm ki, çaş-baş dünyadı

Mən özüm də çaş-baş qaldım.

Yeyir kimi, yemir kimi

Nə gözləyir demir kimi

Bir ot basmış qəbir kimi

Söküldüm, içi boş qaldım.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.01.2024)