Poetik Qiraətdə bu gün sizlərə şair Tahir Talıblının bir şeirini təqdim edirik. Zəmanədən giley poeziyanın həmişə əsas mövzusu olub. Amma bu mövzuda həmişə dərin qatlarda bir didaktika gizlənib.
Bitili qara daşıydım
Çox yurddan-yurda daşındım
Qəriblik çəkdim aşındım
Yenə də üzü daş qaldım.
Bu dünya sərxoş dünyadı
İşi tamam boş dünyadı
Gördüm ki, çaş-baş dünyadı
Mən özüm də çaş-baş qaldım.
Yeyir kimi, yemir kimi
Nə gözləyir demir kimi
Bir ot basmış qəbir kimi
Söküldüm, içi boş qaldım.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.01.2024)