“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağla bu illərin qovuşağında dəyərli oxucularımız, sizlərə Oğuz Məhəmmədikiyanın şeirlərini təqdim edir.
Oğuz Məhəmmədikiyanın 33 yaşı vardır. O Urmu şəhərində doğulmuşdur.
1.
Əl apardım
İçimdəki qara ləkəni götürməyə
Əlimi gətirdiyimdə
Balalarını gətirmişdim ey vah qaranın.
Oynatdım həyatı
Geriyə saydım uzun incə yolu
Qayıtdım südəmərliyimə
Və boğdum gecələrin qarasını
Bilinc altımda
Bilincin altı var isə
Üstü də olmalı dedim özüm-özümə.
Döydüm nəm kimin
Xatirə qapısını
Həyata olan bic hissimin
Türkcəsini axtardım.
Atam çıxdı qapıya
Ağlaya-ağlaya
Aldım əlindəki kəskin bıçağı
Didərginliyimi saldım çiyinlərinə
Etiraf etməsini istədim
Soruşdum səfilliyimin nədənlərini.
Anamı yenidən anlatdım ona
Unudulan gözəlliyini,
Yumşaq baxışlarını.
“Qayıt” - dedim
“Bax mənə qayıt.
Ağla,
Ax mənə qayıt.”
Ağladı
Ağladı atam.
Anamı ağladan şeyləri
Atama anlatdım
Güldü.
Paradoksu qucağıma alıb
Həyatı oynadırdım
Zamanı oynadırdım
Qarın sancısıyla.
Qara balalarım qucağımda
Əlim içimdə dolanırdım
Özüm-özümü.
Əl apardım yaramı deşməyə,
Deşdim.
Axıtdım damarımda uçuşan
Qara kəpənəkləri.
Uzandım ölümə...
Evdən anladığım tək qavram
Pəncərə idi.
Açdım,
Lacivərddən qaçan quş sürüsünə
Baxdım.
Anamın mızıltılı ağlamasının
Fon musiqisi ilə
İçmədiyim andları içdim.
Taxdım qarğanın biləyinə
Qanadına tüpürdüm
Uçurtdun quş sürüsünün ardıca
Bağladım anladığım qavramı...
Oturdum qara balalarımın yeməyini yedirtməyə
Əl apardım qəlbimə
Əl gətirə bilmədim
Artıq əlimdə yox.
Ağzımda böyüyən
Kəlmə idi həyat
Dodaqlarımı parçalayan.
Bu filmi kəsməli idim,
Kəsdim.
İncimir artıq biləyim
Toxunduğum tənim
Balalarımı öldürmüşəm
Əlimdə yox artıq
İncimdə
Buradan getməliyəm
Unutmalıyam hər şeyi.
İncə uzun yola başlamışdım
Getməyə
Geridən getməyə
Halal etməyə başlamışdım
Haram olsun dediklərimi,
Sevdiklərimi,
İçimdəki qara ləkənin
Doğurqanlığını
Birdə məni.
...
Bu hekayənin dərini yoxdur
Üstə gəl lütfən.
2. KÖRPƏ DİNOZAVR
Ölülərimi Qucaqladım
Üç kərə Döydüm Daşın
Çatlağından süzülərək
Dirilərimi tanımazdan öncə
Dirildirildim ortadoğudan avropalı gözümlə
Baxdım həyatın ənənəvi boyutuna
Damızdırdım bıçaqdan süzən ovcumun qanını.
Barışı sağladım inəklər qəbiləsi ilə
donuzlar tayfasının arasında
Sonra
Çaxırladım gözümdən ağzıma axan şor dənizi
Və birdən atıldım miladdan sonrakı ilk günə
Miladdan öncəni də vərəqlədim
Qutladıq bərabər miladın şərəfinə
Kılavarı dağında yanan şamı püfləyərək
Tanrının ağzından əsən hava ilə...
Yerlərdə sürüklənən qutsallığı da gördüm
Qardaşlığın ovucdan axan qana hörmətsizliyini də
İndi isə sevişmə törəsində
Qırmızı bezin ağappaq qaldırılma anındayam.
Xirosimaya qan ləkəsi düşməmiş hələ
Addımladım qadınların başından açılan
Yelin sərinliyində
Və tam mədəniyyətin ortasında
Qaldırdım atamın paslı qılıncını...
Cənnətdən yenərkən
Qırılan ayağımı miras buraxmışam
Məndən sonrakı əziklərə.
İlk dəfə gördüyümdə səni
Körpə ilan idin ağacın gövdəsinə uzanan
Balıq babanın son dəyişməsi idin təzə
Saçının ucunu da hörmüşdün oysa.
Sevirəm (üstünə basaraq) səni.
Sevmək sözcüyünü quşlardan Öyrənmişdim
İlk cınqıltılı samitliyimdə
Və sənə uzanan əlimə toxunduğunda anlamışdım dərimdən
ötə biləcəyimi.
Bax hələ haradasa
Qızıl almadan yeyəcək idim ilan qadın!
Məni tanrıyla baş-başa
Buraxma lütfən
Məni sevməz bilirəm.
Dandırılmışam,
Unutdurulmuşam ona.
Altımı doldurduğum günlər idi.
Ondan qorxduğum an
Ürəyimə oturmamışdı zatən.
On bir yaşımda bildim dəniz
Mavi olmaz
Çiynimdəki ağ geyimli mələyin
İftirasını bildim.
On iki yaşımda tanıdım coğrafiyamı
Və tam on beş yaşımda
Qonşunun qızı əmizdirdi
İçimdəki körpə dinozavrı.
On altı yaşımda qarğaların
Sevişməsini görməklə
Açıldı gözüm.
İndi islamdan sonra
Min dörd yüzüncü ildəyəm
Donuzlar inəkləri sağır
Və içimdəki körpə dinozavr
Doğulmağa meyilli deyil...
3.
Sormuşdum bir gecə dəlidən :
“Quş uça bilməzsə kim ağlar?” - deyə.
“Mən” - demişdi.
“Mən”-dən aldığım həyəcanı paylaşdım.
Əlimdən əlimə
Əlimdən əlimə
Əlimdən əlimə.
Uçdu, aldı əlimdən həyəcanı quş
Dəlinin çiyninə qondu.
4.
İndi bağrıma basdığım yalqızlığı
Gövdəmdə qan içirdib
Sudan keçirdib, qusduracağam ilin ilk gününə.
Gün sayacaqdır əynimdəki sənsizlik
Bahardan da keçəcəkdir
Biləyimə dolaşacaqdır
Kəsəcəkdir,
Biçəcəkdir də...
Nə isə!
Səni unutmaq üçün əlverişlidir həyat.
Uzun sözün enindəyəm
Maviliyi itən səmanın dərinliyində.
Məni qarnı tox quşlardan soruşma gözəlim
Armatur dəmirlərin betonlarda güclü duruşundan soruş
Xiyabanlardakı qanla çiçək qoxulu buruq küçələrdən...
Belində şəkər torbasıyla divlərin artığını yığan sərçələrdən soruş...
Apartmanın zibil qabına düşən ay,
Artıq gecə qoxumur
Mən isə hər gecə itlərin boğuşmasında
Zibil maşınından sonra
Qapının önündə ayın inxifazını izləyirəm...
Gecədir indi
Qapımın önündə duran
Sümükləri dərisini kəsən itə
Çörəyimi bölmək saatıdır...
Ağlaram bu saatlar
Boğularam bu saatlar.
Ancaq qayıtmalıyam evimdə yaratdığım
Yapay cənnətə
Qayıtmalıyam ay şəkilini asdığım
Divarlara dalmağa
Qonşunun sevişmə səsini
Duyduğum otağa.
Televizorda mikrofona tüpürən biri var
Ağzındakı qan dodağındakı gülücüyü.
Təhdid edən birisi
Ölkəmə marş ulayan
Ayımın üzlüsü.
Pəncərəmdə yalvaran günəş
Önümdə soyumuş çay
Böyük partlayışın reklamı keçir
Romantik filmin arasından.
Miladdan öncə
“Qadını neçə saatda bir qullandılar”
Bəlgəsəli.
“Kişilərin harasını öpsən qumabarsı
Açılar” verilişi.
Hə!
Səni unutmaq üçün əlverişlidir həyat...
Mən səni unutmadım gözəlim
Diazepama tapşırdım adını
Və bu şeir
Səni düşünmədən öncəki
Yaşanmışlıqdır.
Mən səni unutmadım gözəlim...
5.
Üzərimdədir barmaq izləri ölümün
Sarılar içində,
Girilməz, dörd divarından sən asılan
Otağam.
Üzərimdədir qara qadınların
Bəlirgin dodaqları.
Kafkanın ümidsizcə sevməsi
Gabo’nun son məktubu.
İllərcə qapının cırıltısını dinlədim
Cırdım qulaq pərdəsini və
Səslərdən aldım içi boş notu...
Səssizliyi çəkib çıxartdım aradan.
Sonrası sükut,
Sonrası sükut...
Otuz yaşındayam indi
Hələ altıma işəyib
Titrək-titrək düşünüb
Tanrıya yalvarma çağına qalıram.
Yox, unuduram hərdən
Yelin qorxunc səsini
Gecənin ufuldayan uzaqlarını.
Qırmızı dodaqların vardır
Hər zaman xatırladığım
Islaq və çatlaq.
“Xatırlamamaq unutmaq deyil” -
Demişdi doktor.
Məsələn anamdan soyunduğum günü
Xatırlamıram.
Unutmadım da...
İndi otuz yaşındayam
Hələ həblərdən ürək döyüntüsünü
Oksigen tankından O iki ünsürü
Serumlardan qanı alma çağına qalıram...
Üzərimdədir barmaq izləri ölümün
Səsdən öncə yaranmışdım
Qulaqdan sonra
Sözdən öncə ölmüşdüm
Ağızdan sonra.
Əynimə soyuqları geyinib əlindən
Axdığın gecə
Polislər basdı bizi.
Mən ölülərdən aldığım salamları eşidirdim,
Sən ölümü qoynuna alıb ağlayandın oysa.
Anamı soyundum
Asdım çərçivəyə.
Səsimi unutdum
Soyudum günəşin kəskinliyində
Sonrası
Qara,
Qaranlıq.
Və zip səsi...
“Ədəbiyyat və incəsənə”
(30.12.2023)
