“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Famil Hacısoyun şeirlərini təqdim edir.
Hacıyev Famil Şamil oğlu 1962-ci ildə Cəbrayıl rayonununda anadan olub. Orta məktəbi Bakı şəhərində bitirib, “Sağlamlıq imkanları məhdud uşaqlar üçün 5 nömrəli xüsusi məktəb”də təhsil alıb, sonra M. Rəsulzadə adına Bakı Dövlət universitetinin filologiya fakültəsində oxuyub.
O, yaradıcılığa orta məktəbdə oxuyarkən Famil Hacıyev imzası il başlayıb. Öncə publisistik yazılar yazıb. İlk məqaləsi Cəbrayıl rayon “Kolxozçu” qəzetində dərc olunub. Respublika mətbuatındasa ilk olaraq “Bakı” qəzetində çap edilmişdir. ilk şeirisə 1982-ci ildə “Ulduz” jurnalında çap edilib. Hazırda Famil Hacısoy imzasıyla müxtəlif mətbuat orqanlarında çap olunur. Bəzi ədəbi mükafatlara layiq görülüb. İki kitab müəllifidir. Hal-hazırda müəllim işləyir.
SƏNSİZLİK
Öyrətdin yamanca səsinə məni
Mışıl-mışıl axan buz bulaq kimi.
Kəsib nəfəsimi mələrti səsi
Anasın gözləyən ac oğlaq kimi.
Sənsiz baş saxlamaq zülümdən zülüm,
Həsrətdən xilasa çarəmi ölüm?!
Sözünsüz, adınsız quruyan dilim
Toxtayar qolunda titrərkən əlim.
Sığmayır əlim də cibimə yaman,
Nayrandı saçında tumar sarıdan.
Gecəni ikiyə bölüb yarıdan,
Gündüzü də sənə kəsərdi qurban.
Meşənin güngörməz yeriydi könlüm,
Gözündən qor düşdü əridi könlüm.
Şıltaq uşaqlardan biriydi könlüm,
Əriyə-əriy kiridi könlüm.
Vüsala gedən yol çınqıl, daş-kəsək,
Həsrətin yolları torpaqtək kövrək.
Sənsizliyin səsdən, işıqdan yüyrək,
Çalışır tablaya bir təhər ürək.
ÜÇÜN
Sən zərif bir nanə, mən də meh ollam
Ətrinin mehində qalmağım üçün.
Sən səhra gülüykən dönüb şeh ollam
Sənə bir damcı su olmağım üçün.
Sən sevgi günəşi, mən sənin kölgən,
Canyaxan hikkə sən, mən müti qulkən.
Həsrətdən biçimmi özümə kəfən?
Ruh olub yuxuna dolmağım üçün.
Bir cavab vermirsən, sənə söz deyim.
Arzu nə çox? Bilməm hansın tez deyim?!
Zülmün qurub dar ağacın, yüz deyim,
Yubatma kəndiri boğazım üçün.
Səsindən səsini dərə biləydim,
Dərib də sinəmə sərə biləydim.
Səsinçün bir qala hörə biləydim
Səsinlə birgə qocalmağım üçün.
OLLAM
Sən körpə bir ağac olası olsan,
Yayın istisində yağışın ollam.
Azıb səhralarda ac-susuz qalsan,
Tapdığın tikəyə alqışın ollam.
Vüsalın gözümün üfüqü, bəlkə,
Həsrətin yanımca sürünən kölgə.
Ruhunun ruhuma yazığı gəlsə,
Cismimlə qəbrində başdaşın ollam.
Həsrətin uzunu səcdədə durram,
Hər gecə sevgidən bir koma qurram.
Məndən bezdiyini çoxdan duyuram,
Dalımca söylənən qarğışın ollam.
*
Gündüzlərin yuxusudu gecələr,
Yuxu adlı beşiyində dincələr.
Qapandıqca kirpikləri gündüzün
Bir yuxuda neçə ömrü heç elər.
QAYITMA BİR DƏ
Qayıtma, sən Allah, birdə geriyə!
İçimdə qasırğa başlayasıdı.
Dönüb məhləmizin uşaqlarına,
Dünənim bu günü daşlayasıdı.
Qaytarma səsinin həzinliyini,
Daha qulaqlarım kar olub mənim.
Qayıdıb qaytarma mətinliyimi,
Həsrətə dözümüm yorulub mənim.
Vüsal ayaq tutub çətin yeriyə,
Qayıtma, gözəlim, qayıtma bir də!
İstəməm qayıdıb kimsə geriyə,
Gözümün könlünü ala, kiri də!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(22.12.2023)
