“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Poetik qiraət rubrikasında bu gün sizlərlə şair Yusif Nəğməkar görüşür. Şairin təqdim edilən şeiri elə bu gün yazılıb.
SANDAL AĞACININ ELEGİYASI
Ürəklərin quru səhrasına ağac-ağac
əkilmişdi ümidlər;
Qanq çayının dalğalı sükutuna dikilmişdi ümidlər...
Cənubi Afrikanın göylərdən enmiş müqəddəs suyu Qanqın
acısımı toz udumu?!.
Yandırılmış cəsədlərin
Küllərilə küllənən su
Günahları yudumu?!.
Eh, yudu-yumadı,
Bu qanlı su özünü təmizləyə-təmizləyə aramsız axır, axır,
Axır ki, axır və ilaxır...
Əsəbimə əl vurub,
Səbrimin üst qatını
oda müntəzir yonqarla
Yonur Sandal ağacı;
Üstündə al-qırmızı meyvələri qızara-qızara
yanır Sandal ağacı...
Hər yananda Yerləri, Göyləri, ənginləri yandırır.
Seçilən insanları-
Zənginləri yandırır...
Baş bəlası,
Axın-axın seyrçinin ah-nalası
bürünən çayın sahilində hər gün
Neçə-neçə insan yası;
Nəfəssiz cəsədlərin kremasiyası-yandırılması...
Bahalı Sandal ağaclarının
alovuna bürülü nəşlər-
Nə qadınlar, nə kişilər, nə eşlər!..
Ətirli Sandalın tonqalında
adlı-sanlı zənginlər,
Çıl-çırpıların testü boğan odunda
kasıblar yandırılır...
Bu fərqli alovların mənfur görüntüsündə
insanlara fani dünyanın ayrıseçkilik "qanun"u qandırılır...
Donub qaldım o qərib ölkədə bir kənarda,
Duydum ki,
Heyrətin də qəlbi
Yanar da, donar da...
Məşum mənzərədən bərələn gözlərimə
göstərə bilmədim
o zavallı mərasimin yerini.
Düşündüm ki, ölkə var
orda ölünü yandırırlar,
Ölkə var dirini...
O səbəbin
Yazmaq üçün şeirini
Görəsən, bir sübh çağı çağırsaq
Allah açarmı ölümlərin sirrini?!.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.12.2023)
