“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güneydən gələn səslər layihəsində portalımızın Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağla bu gün sizləri Məsum xanım Cabbarpurun şeirləri ilə tanış edəcək.
Məsum Cabbarpur 1989-cu ildə Təbriz şəhərində doğulmuşdur. O, Qanun və Hüquq fakültəsində təhsil almışdır. Onun Təbrizdə 4 kitabı çap olunmuşdur.
SƏN
Sən sonsuzluğumun ilk ilişkisi
Əllərimi qanadan budaqların tilişkəsi
Toxunuram sənə, budaq-budaq.
Nəfəs çəkirəm səni yarpaq-yarpaq.
Tamsınıram dodaq-dodaq...
Sən
Əlləri boyalı bir qatil
Ayda boğulan bütün röyalar
Xəyallar
Həyəcanlar...
Sən, var anındakı yoxluq, boşluq
Yoxluq anlarındakı gərəksiz varlıq
Sıxıntı...
Mən gözümün ac qurdu
Mən gözümün tox qurdu
Sən gözlərimin ağı, qarası
Sən gözlərimin heç nəyi...
Sən gözlərə gərəkən
Rəssamların fırçası
Sən,
Gözlərdən uzaq düşüncədən qopan tufan
Sinədə parad marşı çalan darıxmaq,
Döyüntü...
Sən hər gecə yarısı üzümə açılan
Lüks taksilərin qapısı
Sən yaralı bir cənazəni köçürən tabut...
Sən toylarda ikili bir tanqo
Yaslarda göz yaşı.
Sən var ya, sən
Sən mənim ilkim, sonum.
Sən mənim ən paradokslu düşüncəmsən.
Gözlərimə tərsə bax
Şəkilin düzdən düzgün qalacaq
Gözlərimdə,
Beynimdə,
Ürəyimdə...
DÖRD BİR YANIM MƏSUM CABBARPUR
Dörd bir yanım Məsum.
Dörd bir yanım günah
Dörd bir yanım nahəncar
Həncarlar.
Dörd bir yanım yasaq
Yasaqlı Məsumlar...
Dörd bir yanım günəş
Dörd bir yanım külək
Başımın üstə ulduzlar
Aylar... Aylar... Ay var...
Ayımı ayaqlarından daşıyan qartal
Başımın üstündə allahın qəlbiri, ələyi
Ələyir başıma əlinə gələni.
Ələyir başıma sənsizliyi
Ələyir başıma izdiham tüstüsün.
Ələnir başıma sevgilimin oynaşı ilə
Çəkdiyi siqaretlərin külü...
Ələnir başıma, nələr ələnir.
Qarşımda sel
Qarşımda tufan
Qarşımda anam
Qarşımda sən...
Qarşımda yaşayış
Qarşımda ölüm
Qarşımda uçurum
Qarşımda yamac
Qarşımda hər şey
Qarşımda heç nə.
Qarşımda ümid
Qarşımda təvəhhüm!
Qarşımda buruq-buruq yollar.
Qarşımda sakit yaşayış
Qarşımda “Ləqəd xələqnəl insanə fi kəbəd”
Arxamda polis...
Arxamda kələfçələr
Arxamda pis günlərim, xoş günlərim
Arxam, arxamda...
Arxamda düşmənlər, dostlar
Arxamda təbəssümlər, göz yaşlarım
Arxamda benzin var, yanğın var
Kül var,
Köz var,
Közərən köz var.
Aman allah yellər əsir arxamdakı yollarda
Bazarlar var, küçələr var
Daşa dönmüş canlılar
Canlanmış daşlar.
Dəyişik ruhlar, ruh dəyişikləri...
Sağımda sol var
Solumda sağ.
Sağ-solum ilan
Bir-birini sancır hər yanım
Bir yanımda tüncələr, bir yanımda it qatığı
Bir yanımda eşq murdar olub
Bir yanımda nifrət qoxuyur
Bir yanımda xoruzlar dan ulduzuna baxıb ağlayırlar
Bir yanımda itlər keflənib.
“Məndə iki cahan yox,
Bu cahanın mindən biri də sığışmadı”*
Məndə hər şey itdi, batdı, boğuldu.
Məndə yarananlar öldü, törənənlər, yaşayanlar...
Amma mən, məndə qaldım.
İçimdə daşdım, töküldüm,
Calandım, dondum.
Axmadım
Dörd bir yanım film
Dörd bir yanım nəm-nəmənə!
Dörd bir yanım Ahmet Kaya
“Dörd bir yanın pas içində
Önüm, arxam pos içində”.
*Böyük Nəsiminin şeirinə bir damğa.
KİM SUSMA HAQQIN ALIR
DODAQLARIN CAN ÇƏKİŞMƏSİNDƏN
Kirimişəm ay darışlıq dünya
Kim deyir dünya fırlanır?
İllərdir tanrının qaş-qabağı –
Cızılıb yaşam tablosunda
Buraxmayın məni özgürlüyümə
Vücudumun şəhərindən qovğa səsi gəlir
İçimdəki otuz neçə illik həsrət
Bir depremə qarşı dağılır
Gözlərim cumur
Gözlərinin meyxanasına
Suçmu?
Bollu “Sevirəm” söyləyişinlə
Susma haqqı almışsan gözlərimdən
Sevgi təməllərimiz
Yenidən doğulur
Bu gecə
Yasaq öpüşlərlə özünü –
Utanc ipəyində gizlədi!
Güzgünün dodağı qaçdı
Öpüşlər güzgüdə çoxaldı
Bir qəhqəhə səsi
Dadaq zalında minlər öpüş doğuldu
Bu gecə bir sənsən
Sənsizliyin daşın atmışam
Bir qəhqəhə səsi
Tanrı qısqandı bunca öpüşə
İçinə sığmayır
Dodaqlar şıllaq atır
Bir çaxır dodağa
Dodaqlar tanrının öpücükləri
Altında can verir
Badaqlar tükənir
Mızıldayan mahnılar susur
Zaman saarı torpaqlarını –
Səpələyir gəlinlər başına
Dünya
Dünya susur
Kim susma haqqı alır
Dodaqların can çəkişməsindən?
Və birisi –
Yalnız insanlıq yasasını
Bilirdi
Bu gecə birisi yalqız yatağında yatır!
İLK YARANIN AĞRISI CAN ALIR
Gəl...
Yaraların zülmün görürsənmi?!
Artıq
Toxtamaz, heç bir ağrı kəsici ilə
Nurofen
Kodeinlər
Bütün uyuşdurucular
Bir böyük etirafa məcbur
Acizlik!
Mazoxisti bir dəlilik
Yalnız
Yeni bir yara axtarır
Bu günlər...
Gəl
Axsın çirkinliklərə
Volqan kimi püskürən qan
Lap doğrusu!
Yaralar
Beşiyinin bağrına qısılıb
Cığcığasız
Boy atır
Didməyə canları can atır
Beşik tovlanır
Bir yuxu kimi
Ana öpücükləri
Cücərdi yaralı ağrılara
“Öpsəm toxtar”
İndisə
Təbriz boyda
Ağrı, darıxma sancılıb
Saçımın telbətel sancmağına
Gahdan çarəsizliyə məhkum –
Ölümə çarəsiz olduğu kimi!
Yaranın ağrısı
Can alır
Gəl...
QURUMAZ KƏSİLƏN DİLLƏRİN QANI
Çarmıxa çəkilən ağrılarım tək
Qabarlı sözlərim kitablarımda.
İllərdir ki, yanır bir ovuc ürək,
Göz yaşı boylanır şərablarımda.
Qələmlər asılı bir şəhid kimi
Oxşayır, sızlayır ağ varaqları.
Körpə uşaqların ürkək xəyalı
Oyadır içimdə ötən çağları.
Köhnə yaralarım Azər ayında
Sıxır ürəyimi yeni dərd olur.
1324 olaylarında
Biri namərd olur, biri mərd olur.
Hələ də gözümdə yanan kitabda
İp atdı oynayan uşaqlar yanır.
Bir ceyran balası əlində kitab
Silahlı əsgəri bir qardaş sanır.
Qurumaz kəsilən dillərin qanı,
Axı vətən boyda qəfəs olarmış?
Yaraşmır əynimə yadların donu
Vətən gül açarmış, vətən solarmış!
Təkcə əlifba yox, təkcə lövhə yox
Gecədən gündüzə yetən yanırdı.
Təkcə müəllim yox, təkcə sözlük yox,
Təbriz alovlanıb, vətən yanırdı.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(18.12.2023)
