“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının poçtunda daha bir məktub sözlü-şeirlidir. Məktubu AYB üzvü Xaqani Abbasəli Öztürk yollayıb.
Onun 2 şeirini diqqətinizə çatdırırıq.
VƏTƏN, MƏNİ SƏP ZƏMİNƏ
Günlər avara-avara,
Veyillənir ay içində.
Şəklini çəkib divara,
Ruhum özgə bir biçimdə...
Qoşa günlərim yarışır,
Boş beşikdən gələn səslə.
Günəş gecələr alışır,
Yaxır yuxumu həvəslə...
Xatirələr mürgü vurur,
Mutluluq baxtımdan pərən,
Könlümü qarsıyan qürur,
Ağzın açmır tək bir kərəm...
Soyunur sarı əynini,
Yığvalımın xəzəl fəsli.
Ayrılıq açmaz eynini,
Ayrılıq sevdanın əsli...
Dönür tətildən ta quşlar,
"Quşqorxuzan" özləminə,
Bundan belə məndə qışlar,
Vətən, məni səp zəminə...
Yenə buludlar qısırdı,
Şimşək sarılıb dəfinə,
Dilimi, dişim ısırdı,
Dəyən olmadı kefinə...
Veyil- veyil veyillənir,
Sağımda, solumda ömür,
Hər gün gözümdən ələnir,
Hər sabah yolumda ömür...
KÖNÜL GİLEYİ
"Özümə bənziyən"
silsiləsindən
Yenə gecə,
Könlümdə yağmur yağır.
Şimşək bulud düyünündə
oynuyan sərxoş qonaqdı...
İblis amadə, oyaqdı.
Tanrının xoşuna gəlməyən,
şeirlərim tökülür
qismətin gözlərindən...
Sən oxuyan şeirim
öpəcək dodağını acığa,
(sirrin çıxacaq açığa).
Yaddaşım adını daşıdığım həybə,
Bəkləyişim kirli sokak
lampaları kimi fakiranə.
Ümüdlərim can verir,
bəlkənin bəlkəsində
Ağı deyən duyğularım,
qurudur ümmanları...
Kür-Araz misralarım
arxanca açılan qollarım,
arxanca atdığım su,
iyi yolçuluk duası...
Dilimdə pas tutub vida kəlməsi,
Yas tutub güman içimdə...
Dilim yorulub adını söyləməkdən
Oysa könlüm sən deyir,
halən sən...
Soyuq-soyuq şeirlərim,
qışı gətirib bəxtimə...
Daha indi,
sətir-sətir hördüyüm
eşqin şeir şəhərini
ovcumun təriylə yıxayıram hər gecə...
Anlayıram,
şımarık sevgilər səbr istər.
Üşüyən ürəyimi gizlədirəm
dərdin güneyində
İçimdəki çığlıklar
hıçkırığıdı həsrətin...
Mənim şeirlərim həsrətin yurdu.
...atdın məni zamanın, zamanla ötəsinə...
Olsun,oldu.
Baxışımla ərşə hördüm,
"Göy quşağı"xalısı,
tükəndi gözlərimdə
rəngin "çalası",
O, göylərin bayrağıdı,
həsrətimin qisası...
Gizlə məni dərdən ya Rəbb,
torpağın astarında.
uvandı qəm tarlası...
Onsuzda,
Ömrümün təqvimini
varaqlayır,oxuyur külək...
...İndən belə tanrım
yoluna çıxmam,
arxanca baxmam...
tərs baxışından qorxar sevdam...
Gedəcəm,
yerim fəna olmasa döməyəcəm,
Bu dünya aramızda zəlil
qaldı.
Sevda qolumuz üstə əlil qaldı.
Mənim xəyalım sənə
yetişmənin gerçəyidi...
Yapış əlindən ruhumun,
gedək bu yer üzündən,
ayaqları tutulmadan həsrətin...
Ovcuma qonan ququşu tək
oxu son nəğməni,
tükənsin vaxtım.
Yol bitmədən ölüm gəlsin,
Bıkdım ta bu özləmdən,
gedirəm öz-özümdən
məni əhv et ya da.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(11.12.2023)
