“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Poetik qiraət rubrikasında bu gün sizlərlə şair Rəfail İncəyurd görüşür.

Başımı götürüb kəndə gedəcəm,

Beş-on duru adam tapmaqdan ötrü.

Neynim, çalışıram boz niyyətlərin

bəyaz əllərindən qopmaqdan ötrü.

Keçir şər qüvvələr himayəsinə,

İlahi, bu dünya nə günə düşür?

Quyuda ağ qoçu gözləyən igid

Yenə qara qoçun tərkinə düşür.

Şeytan yuvasına dönür get-gedə,

Yox, burda yaşamaq çətinləşibdi.

Haqqa qulluq edən beş-on nəfər də

Döyülə-döyülə çox dəyişibdi.

Yaxşı bildiyin də yamana dönür,

Bir də görürsən ki, əyilib ağzı.

Dağlardan ayrılan dupduru çaylar 

bu səmtlə nə qədər, hayana axsın?

Yox, burda yaşamaq alınmır daha:

Gözündən düşürəm, ay canım-gözüm – 

Gerçəyi deyəndə bərk gedənlərin,

Yalan danışanda özüm özümün.

Mədhiyyə daşıyan “iti” qələmlər

Görən, nə verəcək yazıb millətə?

Ağıl kəsə-kəsə, göz görə-görə 

gör kimlər dərs deyir yazıq millətə!

…Başımı götürüb kəndə gedəcəm,

Gərək nizamlayam evi-eşiyi.

Amma deyirlər ki, kənd də dəyişib-

Cırlaşıb adamı, iti-pişiyi.

Hərhalda yenə də ora yaxşıdı-

Ordan da o yana dağ ətəyi var.

Hardasa salamat qalan çobanın 

bayatı çağıran bir tütəyi var.

Odur ki, yığışıb çəkiləm gərək,

Gözləyim, bəlkə də durula zaman.

Bəlkə də dəyəri verilə Haqqın,

Bəlkə də seçilə ağı qaradan!..

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.12.2023)