“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində yaşı 35-ədək olan şairlərin şeirlərinin dərcini davam etdiririk. Bu gün növbə - Həsən Küründür
Həsən KÜR
CƏBHƏDƏN MƏKTUB
Sən mənə şərfini göndərmə daha,
Səngər beşik kimi istidir, qızım.
Vətən sənin kimi suyuşirindi,
Hamını özünə istədir, qızım.
Görsən darıxırsan, şəkillərə bax,
Körpə əllərini boynuma dola.
Boylan pəncərədən getdiyim yola,
Bu məni görməyə bəs edir, qızım.
Mən burda yaxşıyam, sən də yaxşı ol,
Bilim ki, sənin də günün şən keçir.
İnan, göndərdiyin bütün dualar
Gəlir başımızın üstündən keçir,
Allah başımızın üstədir, qızım.
Allah üstümüzdən çəkməsə əlin,
Birgə yandırarıq zəfər məşəlin.
Hamının qorxduğu zalım əcəlin
Boyu boyumuzdan bəstədir, qızım.
Əgər günün biri, geri dönməsəm,
Eşidə bilməsən atanın səsin,
Qorxma, ürəyinə qorxu düşməsin,
Atan ölməyibdi, xəstədi, qızım.
“QƏRƏNFİL”
– Qızım, sənin adın nə?
– Mənim adım Qərənfil.
– Gözünə qurban olum,
darıxırsan elə bil.
– Atamı gözləyirəm.
– Atan hardadır məgər?
– Müharibəyə gedib;
o döyüşür gecələr.
– Nə vaxt gedibdir atan;
gecikdiyi çoxdurmu?
– Çoxdur, əmican, çoxdur.
– Ananın da atandan
bir xəbəri yoxdurmu?..
– Anam indi işdədir.
– Qızım, harda işləyir?
– Anam çox mehribandır,
yarpaqları çox sevir,
səhərdən-axşamacan
onları təmizləyir.
– Yaxşı, mehriban anan
atandan bir söz demir?
– Demir, əmican, demir,
daha yollara baxmır,
daha onu gözləmir.
Mən dünən çox ağladım
gecə yatmazdan öncə.
Anamın nə etdiyin
izləyirdim gizlicə.
Atamın divardakı
şəklini qucaqlayıb,
belə deyirdi, əmi:
“Mən necə böyüdəcəm
Atasız bu yetimi”.
***
Yıxmağa çox çalışdılar
Deyə-deyəaş! Kəsdilər...
Qurumamışdı qabığım,
Budağımı yaş kəsdilər.
Baxın! Yaxşı-yaxşı baxın!
Mən külüyəm bir ocağın.
Didib ürəyimin dağın
Qəbrim üçün daş kəsdilər.
Ölüm e, bir söz demirəm,
Torpağı insanlar bəslər.
Yadındadı sentyabr?
Bitdi bütün atəşkəslər,
Mənim yol çıxdığım kəslər
Dava edib, baş kəsdilər.
“Yaxşı xatırlayın, uşaqlar, məni”.
Harda azdıracaq bu yol, görəsən?
Hara aparır bu ayaqlar məni.
Anacan, dua et, əgər etməsən,
Qovar Allahacan günahlar məni.
Mən ölsəm, bəxtimin bəxti açılar,
Dilimin altında necə söz ölər.
Birdən mən qalaram, anam tez ölər,
Tanımaz güzgülər, daraqlar məni.
Yox, ana, sən ölmə, sən əbədi qal,
Ver öz kəfənini sərim yerimə.
Arada nəfəs al mənim yerimə,
Bilməsin ölmüşəm budaqlar məni.
Ay Allahsız fələk, əlin qırılsın,
Çəkmə o kədərin yaxşı yerindən,
Payın artıq olsun, yemirəm, toxam.
Mən bu gün varamsa, sabah da yoxam,
Yaxşı xatırlayın, uşaqlar, məni.
BAĞIŞLA, İLAHİ...
Xoşbəxtlik payladın bütün dünyaya,
Üstündə ot bitən daş xoşbəxt oldu.
Ovçunun əlləri əsdi bir anlıq,
Göydə qanad çalan quş xoşbəxt oldu.
Hərə bir ağızdan rəhmət oxudu,
Bir anlıq ölülər xoşbəxt oldular.
Hər günəş doğuşun bayram etdilər,
Hər səhər dəlilər xoşbəxt oldular.
Xoşbəxtlik payladın bütün dünyaya,
Hamı öz vaxtından tez xoşbəxt oldu.
Yağış yerə düşdü, toz xoşbəxt oldu,
Özgə bir insanın bəy masasında,
İlahi, sevdiyim qız xoşbəxt oldu.
Mən,bizi qovuşdur deyə yalvarıb
Sənə əl açmışdım aşiq olanda.
Hamı xoşbəxt oldu bu yer üzündə,
Layiq olmayan da,layiq olan da.
Mən niyə yadından çıxdım, görəsən?
Hamı xoşbəxt oldu bu yer üzündə,
Kəpənək bağçada,arı pətəkdə,
Hətta xoşbəxt oldu bir vaxt kəsilmiş
Yenidən canlanan kiçik kötük də.
Mən niyə yadından çıxdım, görəsən,
Nə günah etmişəm bu böyüklükdə?
Yox, nəsə etmişəm, dinc durmamışam
Bəlkə, duz tökmüşəm yara üstünə,
Bəlkə, bilməmişəm bir qaranquşun
Yuvasın yıxmışam bala üstündə?..
Bəlkə, göz dikmişəm mən canı yanmış
Dünya sərvətinə dünya malına.
Bəlkə, amin demək yadımdan çıxıb
Yaşlı nənələrin dualarına.
Qurbanın olaram,keç günahımdan.
Bağışla, İlahi, bilim ki, varam.
Bağışlasan da, sən bağışlayarsan
Mən olsam, özümü bağışlamaram.
***
Topxana meşəsində
Döyüşə hazırlaşır
bizim xüsusi bölmə…
Komandir yaxınlaşıb
deyir qulağımıza:
– Ölmə, ölmə, ölmə!
Dostumdan soruşuram:
– Neçə nəfər qalmışıq?
Deyir, dəqiq bilmirəm,
Amma ki ... azalmışıq.
Leytenant Abdullayev
barmağıyla göstərir:
– Bura Daşaltı kəndi,
o qaya Cıdır Düzü
ora “Laçın dəhlizi”
sağ tərəfi Xankəndi.
Xocalıya çatmamış
Sözü yarımçıq qalır,
Bitir Vətən sərgisi.
Yanımızda partlayır
Minaatan mərmisi.
Başımı qaldırmamış
Qışqırıram:
“Sağsınız?”
Komandir cavab verir:
– Ölməyin, qurban olum,
birazdan siz Şuşaya
daxil olacaqsınız...
Bir az ara soyuyur,
sonra başa düşürəm.
Komandirin səsini
təkcə mən eşidirəm...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(14.11.2023)
