“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində yaşı 35-ədək olan şairlərin şeirlərinin dərcini davam etdiririk. Bu gün növbə Əlibalanındır.
SƏSLƏNİŞ
Gilas tumundakı qarışqaya
sarı, quru torpağa baxdığın günlər....
İndi keçmişini köməyə çağırırsan.
Yay axşamlarını köməyə səsləyirsən,
sərin daşlar üstündə
dişlərini yuduğun anları
düşünürdün –
bir qadın
yastığının altına nanə qoyur…
qorxmadan yatırsan,
heçbir kabus görmədən...
Və inanırdın, zaman
meyvələrin arasında
sıxışıb –
uşaq kimi sevimli üzüylə
baxır və gülür
sənə....
Günlər keçir,
Nə qədər ki gələcək qurulmayıb,
məhv olmayan keçmişini köməyə çağırırsan....
ÇƏHRAYI
Dumanlı gözlərlə böyük bir gölü izləmək....
Bir tərəfdə çəhrayı güllər üzür
və
biraz kənardan
iti şüşələr baş vurur su üzünə....
Amma
bu mübarizəni gözləmək lazım deyil.
Bəlkə də, hardasa
bir uşaq gülümsəyir – (indi ilk dəfə inək sağmağı öyrənir)
Və ətirlər səsləyir ümidə cəhd edənləri.
Gözləri yummaq;
İnanmaq
bir almanın qoxusuna....
TƏLQİN
Boz daşlar üstündə bir yaşıl üzüm yarpağı...
İndi yavaş-yavaş kiçilsə barmaqların,
ayağını ona qoyub
bir göl üzündə süzsən...
Eşitməzsən,
daha
səni incidən səslərin heç birini...
NƏFƏS
Toyuqlara səpilən dənin qoxusu
axşamçağını bürüdü,
bir anlıq düşündün ki, bütün kainat səni sevir,
yaxınlıqda yaşıl yarpaq üstündə
bir qırmızı cücü var...
Bir ev uzaqda
ördəklərin yanında
ananın ayaqları palçıqda sürüşür
isti yay palçığında
və oğlu tutur onu
sonra yaşıl kollara baxıb gülümsəyirlər.
Səpilən dənin qoxusu ağaclara dırmaşır.
NÖQTƏLƏR
Gecə –
sarı işıqda
yaşıl yarpaqlar...
Sevin –
pul-pul titrəyən
zireh dəmirləri deyil…
axtardığın hər gücü bəsləyən
kiçik nöqtədir ora,
dərk edilmir
ağlının
səs dolu
ölümündə....
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.11.2023)
