Leyla Səfərova və Cəfər Atayev, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün. 

Leyla Səfərova Cəfər Atayevlə birliktə bəndləşərək bu şeiri yazmışlar. İki müəllifdən nəsr nümunəsi çox görmüşük, nəzm nümunəsi isə yəqin ki, bir ilkdir. 

Gül üzlüm, gül üzün güllərdən gözəl.

Güllərim utansın deyəmi varsan?

Güləndə könlümə güllər düzülər,

Günlərim gül qoxsun deyəmi yarsan?

Ay üzlüm, ay üzün aydan da parlaq,

Kainat işığın səndənmi alır ?!

Olmasan ömrümə gün doğmayacaq..

Çün mənim varlığım, varlığındadır..

Bilmirəm, nə hissdir dolub qəlbimə..

Bəlkə qoxun dolsun ciyərlərimə?

Deyirəm, gülmələr necə yaraşır

Sənin şirin səsin, gözəl üzünə..

Mən aydan, günəşdən daha yüksəyə

Sevgini daşıdım qəlbimdə sənin,

Ayrılıq kəlməsin gətirmə dilə,

Gəl, zirvəmiz kədər qoxmasın bizim

Gedirəm deyirsən insafsız yarım..

Burnumdan qoxunu apar özünlə

Burada qalmağın imkansız, barı

Gedəndə məni də apar özünlə..

Sən orda alovlan, mən burda yanım,

Bəlkə də qarışar közüm közünlə.

Gedəndən gözlərim səmada qalıb

Bir ümid, rastlaşar gözüm gözünlə.

Mən bir az kədərli, bir az sakitəm

Gəlmişəm danışım sənə özümdən

İndi gəlib sənə getmə deyirəm

Gedəndə qəlbimi apar özünlə.

Apar ki, sevməsin daha kimsəni,

Apar, gözləməsin, məndən gedəni…

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(31.10.2023)