Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu gün oxuduğum kitabda bir cümlə mənə çox təsir etdi: Həyat sadəcə yüksəklikdən bir tullanışdır. 

O zaman həyat nədir? -sualına artıq bu cümlə ilə cavab vermiş oluruq. Həyat bir intihardır. Doğulduğun gün özünü atdığın o uçurum, səni bir rüzgarın qanadında o qayadan-bu qayaya vuraraq bir anda yerlə yeksan edir. 

Bəs insanın içindəki boşluğu da bir intihar olaraq dəyərləndirə bilərikmi? Qəribədir, bu boşluq nə zaman başlayır? Deyəsən, bunun cavabını da çoxdan bilirəm: Məncə insanın özünü büsbütün itirdiyi zaman. 

Bütün məsələnin bu cümlələrlə ifadə edilməyəcək qədər ağır olması isə ayrıca bir dəhşətdir. 

“Bir gün dəftərdəki tək telefon nömrəsini götürüb, ona zəng etməyi sınadım. Qarşı tərəfin telefonu sadəcə bir dəfə çalındı və zəng ani olaraq sona çatdı. Zənnimcə mənim üçün son çarə olacaq həmin o şəxs də məni dinləməyi çoxdan rədd etmişdi...”

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(30.10.2023)