“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində yaşı 35-ədək olan şairlərin şeirlərinin dərcini davam etdiririk. Bu gün növbə Allahşükür Ağanındır.
PƏNCƏRƏDƏ HƏYAT
Pəncərədən gözəl görünür həyat,
Baxıb deyərsən ki,
Mən də uşaqlar kimi qartopu oynaya bilərdim,
Amma istəmədim.
Atları elə çapardım ki,
Ayaqların səsində tanış bir ritmi tuta bilərdim.
Dedim, nəyimə lazım,
Mən ki onu əbədi saxlaya bilməyəcəm.
Pəncərədən baxırsan, sanki
Qatarda yorğun bir bələdçi ilə söhbət eləyirsən.
Məsələn, qatar Bakıya saat neçədə çatır,
Sualını verirsən.
Onsuz da özün bilirsən.
Ancaq onun deməyi sənə ləzzət eləyir.
Pəncərədən baxırsan,
Pişik pəncəsini yalayır.
Qovsan onu, ancaq qar üstündə
Ayaq izləri qalar.
Baxıb düşünürsən:
Bu pişiyin nə gözəl xətti var.
PƏNCƏRƏDƏN GÖZƏL GÖRÜNÜR PAYIZ...
Ayrılıqlar yağır meşəyə,
Kirpiklər toxunur şüşəyə,
Uzaqdan, lap uzaqdan,
Gözəl səslənir nəğmə.
Ayrılıqlar yağır meşəyə,
Küləklər yarpağı endirir göyə.
Uzaqdan gözəl görünür payız,
Xüsusən pəncərədən baxanda.
Ayrılıqlar yağır meşəyə,
Quşlar ayrılığı qaldırır göyə,
Lakin ayaqlarının şəkilləri
Payız yağışıtək tökülür gölə.
Uzaqdan gözəl görünür ayaqlar...
Ayrılıqlar yağır meşəyə,
Pəncərədən gözəl görünür payız.
Bəlkə də, payız deyir,
Pəncərədə gözəl görünür bir qız...
QÜRBƏT
İçimi üşüdür qürbət,
Mən vətəndən uzaqda deyiləm axı,
Bəs nədir içimi yeyən?
O buz dağı.
Bir dostum da var –
Adı da Qürbət,
Şirin söhbət,
Dili şərbət,
Başdan-ayağa sevgi –
məhəbbət.
Buralar od tutub yanır,
Bəs məni üşüdən nədir, görən?
Barmaqlarım sanki buz kimi,
Sallanır əllərimdən.
Gözlərim donmuş damcıdır,
Nə vaxt isinər, görən?
Lap uzaqda bir ayrılıq var,
Bax,onu indidən
Görürəm mən.
Qorxudan
Donuram
Mən...
XOŞBƏXTLİK
Könlüm deyir ki,
Bir saman qoxusu olsa,
Burnunun ucuna tutub
Xoşbəxtlik iksiri kimi
Yaşamaq olar.
Könlüm deyir ki,
Dükanın qabağında çömələn pişiyin
Xoşbəxtliyini düşünə bilsən,
Bütün bazarı
Evinə daşımaq olar.
İndi evə əlidolu gedirəm,
Bu gün bir uşağın atasının əlindən tutub
Atıla-atıla getdiyini görmüşəm.
Gözlərim bu xoşbəxtliyi gördüyünəgörə
Allaha min dəfə şükür eləmişəm.
Düşünürəm, elə beləcə də yatacam,
Uşaqlarım üzümdə
Həmin uşağı görüb sevinəcəklər,
Bugünlük bəsimdi...
QAPI AÇARAM İŞIĞA
Divara qurban olum,
Sirr yaşayır daşında.
Bir vaxt türmə divarıydı,
Müşfiq var yaddaşında.
Divarın o üzündə,
Adam gəzir gün işığı.
Bir çiçək boy atıbdı,
Boynunda sarmaşığı.
Suvağının altında
Gizli şeirlər yazılıb.
Şipşirin arzuların
Qəbri divarda qazılıb.
Əlimi sürtdüm divara,
Döndüm qərib aşığa.
Dırnağımla qazaram,
Qapı açaram işığa.
BİR SAATA QAYIDIRAM
Açılan səhərlərin atəş üzünə and olsun,
Mən öləndən sonra yazıram şeirlərimi.
Məsələn, bir saatlıq ölürəm.
Gedib şeir gətirirəm bir saatlığa,
Çiçək dəstələri kimi,
Sonra dirilirəm.
Mənim şeirlərim bu dünyada olmur,
Ölürəm, açılır başqa bir sabah,
Başqa bir pəncərə…
Ölməklə sağ olmağın arasında
Nazik bir qapı var.
Nə kilidi var, nə açarı.
Gedirəm, açılır,
Gəlirəm,
Bağlanır.
Dayanın, bir dəqiqə,
Yenə gedirəm
Sizə şeir gətirməyə.
Burda olun,
Bir saata qayıdıram.
TOP-XATİRƏ
Uşaqlıq illərində
ev dərdi,
maşın dərdi,
çörək dərdi
bilməzdim.
Bütün qayğılardan da uzağıydım
atalı,
analı uşaqlar kimi.
Öz dünyama qapılardım.
Dan yerinin sökülməsini
həsrətlə gözləyərdim.
Qızarmış üfüq günəşi top kimi atardı
göy üzünə.
Günəş uçardı rəqib qapısına –
günbatana...
NƏĞMƏ
Quzu otaranın,
Dərsə gedənin,
Gedən qatarın,
Şeiri çap olunmayan şairin
Dodağında bir göyərmiş nəğmə var...
Adamı o nəğmə yaman yandırır,
Nə quzular başa düşər onu,
Nə getdiyi məktəb,
Nə sərnişin,
Nə də oxucu.
İllah ki, şair kənd şairi ola,
İllah da biləsən bu quzuları qəssablar sevir,
Qatarlar səni ayırır
Və kənd adamları deyirlər,
Əsl şair şəhərdə yaşayar,
Allahşükür, səni yandıracaq
Bu nəğmə,
Başına çarə qıl...
ŞƏKİL
Mən səni yadımda belə saxladım,
Danışıb eləmə, şəkil kimi qal.
Əlini tərpətmə, gəl keç yanımdan,
Gördün, darıxırsan, xəyallara dal.
Şəklin xəyalları çox dərin olur,
Nəyi düşünürsən, götür özünə.
Guya ki, bu səhər gəlin köçürsən,
Şəklini örtüktək dur çək üzünə.
Gözündə qəribə kədər varıydı,
Güldürmə, qoy elə eləcə qalsın.
Xalqın gəlinləri böyüyüb getsin,
Qoy mənim sevdiyim balaca qalsın.
Bir axşam üzündə qəmi sındırıb,
Anan söyləməsin Allaha şükür.
Bax onda gözündə şəklini cırıb,
Verər küləklərə bu Allahşükür...
AXTARIŞ
Soyuqdan soruşuram:
– İstiliyin hanı?
– Şimşəkdə qalıb, – deyir.
Şimşəkdən soruşuram:
– İstiliyin hanı?
– Günəşdə qalıb, – deyir.
Günəşdən soruşuram:
– Şəfəqin hanı?
– Körpə bu uşaqda qalıb, – deyir.
Körpədən soruşuram,
Gülümsünür...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(27.10.2023)
