“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının poçtuna oxucumuz Cəfər Atayevdən gəlmiş şeiri təqdim edirik. 

Qəlb ilə sevən kəslər uduzmaqlara məhkumdur.

Eşqimsə ibadətdir, müqəddəslərə məlumdur.

Saxla, qoru o ruhunu, o dünyaca məsumdur.

Çün, fərqli bətnlərdən əkizlər hələ məhrumdur.

Mən car ilə çəksəm ahımı dağlar əyər başın.

Bir gah edib əssəm, küləyim parələyər daşı.

Zənn eyləmə, gözlər yolunda saxlayar təlaşı.

Hərdən əsərək kipriyim də yağdırar yağışı.

Boylan gecə yarı hələ ulduzlara et diqqət .

Yalnız olanı süzsən sən əgər, orda mənəm əlbət.

Sönmüştək uzaqlarda günəş gözləyən o bədbəxt

Bir gecə günəş çıxsa əgər yox olar bu həsrət...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.10.2023)