“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Lirik irsimizdən rubrikasında nakam şairimiz Mikayıl Müşfiqin “Sənin gülüşlərin” şeirini diqqətinizə çatdıracağıq. 

Qarşımda nazlanıb yenə gülürsən,

Bilsən, gülüşlərin nəyə bənzəyir?

Mən desəm artıqdır, özün bilirsən,

Lalə yarpağında şehə bənzəyir.

Sənin gülüşlərin bir rüzgar kimi

Əsərkən arzumun gülü açılır.

Gülsə dodaqların ulduzlar kimi

Ruhuma bir sərin işıq saçılır.

Söylə, gözəllərin dodaqlarından

Bu oynaq gülüşlər umulmuşmudur?

Sənin hər qəhqəhən ay kənarından

Keçən buludmudur, uçan quşmudur?

Sənin gülüşlərin yaz səhərindən

Hissimə, fikrimə sanki rəng alır.

Gül ki, şeirlərim gülüşlərindən

Qırılmaq bilməyən bir ahəng alır.

Sən güldüyün zaman bu şad günümdə

Açılır qarşımda, canlanır bahar,

Bəzən baş ucumda, bəzən önümdə

Şimşəklərim çaxar, sularım axar.

Cahan ki, solmayan bir bağça-bağdır,

Burda rəvamıdır gülmədən ölmək?!

Yazıq o şəxsə ki, qaraqabaqdır,

Nə qədər yaraşır insana gülmək!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.10.2023)