Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Çox yaxşı xatırlayıram, o gecənin qaranlığı bir başqa idi, səmada ulduzların nizamı mənə doğru baxan bir cüt gözü əks etdirirdi. Və sonra bu nizamı göy üzünü büsbütün ağuşuna alan günəş yox etdi, baxmayaraq ki, saat 03:00 idi. Şüaları kəskin bıçaq kimi ətrafıma sədd çəkmişdi və onlara toxunan yara ala bilərdi. Ətrafımı bütövlükdə öz əlinə alan bıçaqlar bir ayna kimi məni göstərirdi. Özümə baxarkən həm qorxur, həm də heyrətlənirdim. 

Bir anda bütün aynalar parçalanmağa başladı, sanki günəş onları öz yanına çağırırdı. Olduğum yerdə donub qalmışdım. Məni o gecə qanım isidir, tərim yuyurdu. Bu dəmdə əlləri ilə çiynimə arxadan kimsə toxundu, demək olar ki, hərarəti boğazımda hiss edirdim. Önüm tamamilə qaranlıq idi, mən ilk toxunuşu hiss edərək varlığın qarşısında vücudumu əksinə çevirdim. Ayna mənim tam qarşımda dayanmışdı, amma o məni göstərmirdi. Varlıq içində yoxluğu bütünləşdirmişdi. Daxilim mənə: -İşıq gələn tərəfə get - deyərək, məni odun əlləri arasından xilas etməyə bir addım belə atmırdı!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(16.10.2023)