“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Debüt rubrikasında bu gün sizlərə tələbə şeirləri təqdim ediləcək. 

Aytəkin Ağazadə 2003-cü ildə Lənkəran rayonunda anadan olub. Lənkəran Dövlət Universitetinim "Filologiya və ibtidai təhsil" fakültəsinin "Azərbaycan dili və ədəbiyyat müəllimliyi" ixtisasının 4-cü kursunda təhsilini davam etdirir. Lap uşaq yaşlarından şeirləri, şifahi və yazılı ədəbiyyat nümunələrini çox sevib, ədəbiyyata böyük maraq göstərib. Məktəb və Universitet tədbirlərinin fəal iştirakçısı olub, müxtəlif şairlərdən şeirlər səsləndirib. 2013-cü ildən şeirlərini "Aytəkin Əziz" imzası ilə yazır. Yaradıcılığında ictimai-fəlsəfi motivli şeirlər üstünlük təşkil etsə də, məhəbbət lirikası, eləcə də qəhrəmanlıq lirikasına aid yazdığı nümunələr də az deyildir. 

Hazırda şeir yazmaqla bərabər bədii qiraətlə də məşğul olur. 

Şairlərdən başqa heç kəs şairlərin dilin bilmir...

Əzəldən haqq yolundayam, 

yola sonra gəlməmişəm, 

Amma bu "haqq" deyilənin 

özün yolda görməmişəm. 

Gəzib onu diyar-diyar 

mən də tapa bilməmişəm, 

Haqqı elə basdırıblar 

kimsə onun yerin bilmir... 

İnsanların arasında 

təklik elə yaman olur, 

Nə olursa elə sənin 

tək qaldığın zaman olur... 

Gündüz gülən adamların 

gecə beyni duman olur, 

Rahat-rahat danışanlar 

birin bilir, birin bilmir... 

Mən deyərəm anlamazlar, 

ən yaxşısı susum gedim, 

Susanların səslərinə 

bir-bir qulaq asım gedim. 

Qoy yanmasın, ürəyimə 

bir dənə daş basım gedim, 

Şairlərdən başqa heç kəs 

şairlərin dilin bilmir...

Yarası var...

Dəyişə bilməsən barış  taleyinin rəngi ilə, 

Bəxtin bozu olmayır ki, bir ağı var, qarası var. 

Hər mərmisi acı olan həsrət adlı süngü ilə, 

Parça-parça olan qəlbin de salamat harası var? 

Kədər ömür qonağıdı, hər gecəni dəyər gedər, 

Can dediyin can evinin dirəyini əyər, gedər.

Yarım qalanın nəfəsi ciyərinə məyər gedər? 

Axı sevən bir ürəyin hələ yarda parası var... 

Bütün sevgi bağlarına qış gələndə, don dəyəndə, 

Günəş şəfəqdən bərq vurar vaxtsız qapın döyüləndə... 

Kəsib atmaq olmayır ki, hər kökündən vur deyəndə

Dönə-dönə düşünürsən orası var, burası var... 

Dəyişməyir doğmaların, ummadığın yad dəyişir, 

Dərd zamanla ayaqlaşır, çəkilən fəryad dəyişir, 

Yara yenə yara olur, dəyişəndə ad dəyişir, 

Mənim də bu ürəyimin "sən" adlı bir yarası var.

Qabar... 

Daha boş olan deyil, dolu olan da dolur, 

Ölmək istəyən çiçək elə baharda solur. 

Kasıbın ilk balası həmişə nübar olur, 

Varlının hər uşağı özü üçün nübardı... 

Səninlə aramızda bir fərqimiz var bizim, 

Sən heç yıxılmamısan, mənim yaradır dizim. 

Başa düşməyəcəksən məni heç vaxt "əzizim", 

Səninki kimi deyil, mənim içim qubardı... 

Sanma cibi boş olan dolusuna göz yumar, 

Nə sən oyun deyilsən, nə mən udduğun qumar. 

Sənin atanın əli həmişə olub hamar, 

Mənim atamın əli doğulandan qabardı...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(12.09.2023)